Μια σημείωση πριν ξεκινήσω: η ανάκτηση είναι μια προσωπική και φορτωμένη έννοια. Αυτό το δοκίμιο δεν προορίζεται να είναι μια οριστική απόφαση ή το τέλος της συζήτησης. Είστε ευπρόσδεκτοι να ορίσετε την ανάκτηση όπως σας αρέσει και δεν θα σας το βάλω εναντίον σας εάν διαφωνείτε μαζί μου. Απλώς αισθάνομαι ότι αξίζει να μοιραστώ τη δική μου κατανόηση για αυτό το θέμα γιατί μπορεί να βοηθήσει κάποιον άλλο.
Chicago Recovery AllianceΟ Νταν Μπιγκς όρισε την ανάκαμψη ως «Κάθε θετική αλλαγή όπως την ορίζει ένα άτομο για τον εαυτό του». Κάποτε έβρισκα αυτό το πλαίσιο εξαιρετικά χρήσιμο, αλλά πρόσφατα άρχισα να το βλέπω ως ασαφές και να χρειάζεται επέκταση. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνω την άποψη του. Για πάρα πολύ καιρό, η ανάκτηση έχει οριστεί στο αυστηρούς όρους 12 βημάτων, εξαιρουμένου του απέραντος η πλειοψηφία ατόμων που δεν βοηθούνται με αυτή τη μέθοδο. Δεν πιστεύω ότι η αποχή από όλες τις ψυχαγωγικές ουσίες, εκτός από τον καπνό και την καφεΐνη, αποτελεί ένδειξη οτιδήποτε άλλου εκτός από την αποχή. Δεν με νοιάζει πόσες μέρες νηφαλιότητας έχεις – με νοιάζει τι άνθρωπος είσαι.
Δεν λέω ότι η διακοπή των ναρκωτικών δεν είναι δύσκολη για άτομα με εθισμούς. Απλώς δεν βλέπω το νόημα να βλέπω νηφαλιότητα εαυτό ως στόχος, ως κάποιου είδους δείκτης επιτυχίας ή μιας καλά βιωμένης ζωής. Σίγουρα, μερικοί άνθρωποι τα καταφέρνουν καλά με τη νηφαλιότητα όπως ορίζεται από προγράμματα 12 βημάτων, αλλά πολλοί άλλοι βρίσκουν ψυχαγωγική χρήση ουσιών που δεν χρησιμοποιούσαν ποτέ προβληματικά για να βοηθήσουν στη διατήρηση της σταθερότητας και της ισορροπίας. Φάρμακα όπως η μεθαδόνη και η βουπρενορφίνη θεωρούνται το χρυσό πρότυπο στη θεραπεία των διαταραχών της χρήσης οπιοειδών. Διακοπή αυτών των φαρμάκων, συχνά ενθαρρύνεται με ομάδες 12 βημάτων, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο θάνατος. Υπάρχει επίσης το γεγονός ότι η θεραπεία με ηρωίνη (HAT) προγράμματα έχουν αποδεδειγμένα σώζει και σταθεροποιεί ζωές. Διαχείριση έκτακτης ανάγκης δείχνει υπόσχεση για τη θεραπεία των διαταραχών της χρήσης διεγερτικών. Το να αρνείσαι στους ανθρώπους τη χρήση της λέξης «ανάρρωση» επειδή δεν μπόρεσαν να επιτύχουν τους αυστηρούς όρους που βασίζονται στην αποχή που επιβάλλουν τα προγράμματα 12 βημάτων δεν είναι πρακτικό.
Δεν με νοιάζει πόσες μέρες νηφαλιότητας έχεις – με νοιάζει τι άνθρωπος είσαι.
Τι είναι η αποκατάσταση εκτός από την εξάλειψη ενός προβλήματος; Εάν κάποιος εξακολουθεί να κάνει χρήση ναρκωτικών, αλλά δεν το κάνει πλέον προβληματικά, ή εάν παίρνει φάρμακα που οδήγησαν στην επιστροφή στην υγεία και τη σταθερότητα, πώς μπορούμε δικαίως να του αρνηθούμε το δικαίωμα να αποκαλούν τον εαυτό τους «ανάρρωστο»; Γιατί να παθολογούμε κάτι που δεν είναι θέμα; Η τάση άρνησης κάθε είδους ανάκαμψης που δεν συμμορφώνονται με τα πρότυπα των 12 βημάτων μυρίζει δογματισμό, όχι επιστήμη. Ο ορισμός της ανάρρωσης ως αποχής οδηγεί επίσης στην υπόθεση ότι η ίδια η χρήση ναρκωτικών είναι το ζήτημα, παρά τα επιβλαβή και καταναγκαστικά πρότυπα χρήσης. Έχω περιγράψει διάφορα θέματα με αυτήν την οπτική αλλού.
Πώς μπορούμε να ορίσουμε καλύτερα την ανάκαμψη;
Η απόρριψη του καδράρισμα 12 βημάτων που εστιάζεται στην αποχή είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα. Αλλά πού πάμε από εκεί; Θα υποστήριζα ότι η ανάκαμψη είναι η διαδικασία της ανάκτησης οποιασδήποτε υγείας, σταθερότητας και λειτουργικότητας έχασε κάποιος λόγω καταναγκαστικών προτύπων χρήσης ναρκωτικών. Η επιδίωξη εκπαίδευσης, η αναζήτηση θεραπείας για υποκείμενα ζητήματα, η απόκτηση σταθερής απασχόλησης και η εκπλήρωση χόμπι μπορούν όλα να είναι μέρος αυτής της διαδικασίας. Ακόμη και απλές αλλαγές, όπως η μετάβαση σε ασφαλέστερες μεθόδους κατανάλωσης ή η εκμάθηση σε μέτρια χρήση, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως βήματα προς την ανάκαμψη. Είναι λιγότερο για να περάσετε χρόνο στην αποκατάσταση και περισσότερο για να συνδυάσετε τη ζωή σας ξανά. Ο τελικός στόχος δεν πρέπει να είναι η νηφαλιότητα, αλλά η σταθερότητα και η υγεία.
Ομοίως, η επιστροφή σε καταναγκαστικά ή προβληματικά μοτίβα χρήσης ναρκωτικών θα πρέπει να θεωρείται μια μικρή οπισθοδρόμηση παρά το τέλος του κόσμου. Δυαδική στάση απέναντι σε τέτοια περιστατικά μόνο επιδεινώσει τις υποτροπές και εντείνει τις βλάβες. Μια σύντομη περίοδος λαθών δεν αναιρεί όλα όσα έχετε ήδη κατασκευάσει ούτε διαγράφει τα μαθήματα που πήρατε στο μεταξύ. Σίγουρα δεν ξεκινάς από την αρχή. Προετοιμαστείτε για την πιθανότητα επιστροφής σε ψυχαναγκαστικά μοτίβα αποδεχόμενοι ότι μπορεί να συμβεί και αναγνωρίζοντας ότι μπορείτε να το ξεπεράσετε. Η αυτοβελτίωση δεν είναι πάντα μια γραμμική διαδικασία. Αντισταθείτε στην παρόρμηση να τα παρατήσετε απλώς και μόνο επειδή έχετε πέσει πίσω.
Σε μια σχετική σημείωση, εάν ένα άτομο δεν χάσει ποτέ τον έλεγχο της χρήσης ναρκωτικών και παραμένει τόσο λειτουργικό όσο ποτέ, δεν νομίζω ότι μπορούμε λογικά και με ακρίβεια να πούμε ότι πάσχει από εθισμό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν αποκαλώ τον εαυτό μου αναρρωμένο ή σε ανάκαμψη όσον αφορά τη χρήση οπιοειδών μου – πώς αναρρώνει κανείς όταν δεν είχε ποτέ πρόβλημα για να αναρρώσει;
Αντιτίθεμαι επίσης στη φράση «σε ανάκαμψη» για να περιγράψω κάποιον που έχει φτάσει στη σταθερότητα. καθώς συνεπάγεται μια διαρκή κατάσταση αγώνα. Εάν έχετε ανακτήσει όποια λειτουργικότητα έχασες, γιορτάστε αυτό το επίτευγμα αποκαλώντας τον εαυτό σας ανακτημένο. Έτσι μιλάω για την άτακτη διατροφή μου. Δεν περιορίζομαι πλέον για μια εβδομάδα και μετά το φαγοπότι, οπότε έχω αναρρώσει. ήμουν ανάκτηση κατά το στάδιο στο οποίο έμαθα να τρώω κανονικά μετά από χρόνια που δεν μπορούσα να το κάνω. Εξακολουθώ να παλεύω με τις ορμές να παραλείψω γεύματα, αλλά οι σκέψεις είναι απλώς σκέψεις – μπορώ και τις αντιστέκομαι. Το να συνεχίσω να αναφέρομαι στον εαυτό μου ως «σε ανάκαμψη» θα υποβάθμιζε αυτά που έχω καταφέρει όσον αφορά την υγεία μου. Γιατί κάποιος που κάποτε πάλεψε με τον εθισμό αλλά τώρα ζει μια υγιή, σταθερή ζωή να μην πλαισιώνει τους αγώνες του με παρόμοιο τρόπο;
Το ατελείωτο κενό της ύπαρξης σε ανάκαμψη αντί ανακτηθεί μπορεί να εμποδίσει κάποιον να προχωρήσει και πραγματικά ζουν.
Έχω ακούσει ανθρώπους σε προγράμματα 12 βημάτων να υποστηρίζουν ότι έχουν σκοπό να κρατήσουν τους ανθρώπους ταπεινούς και προσεκτικούς, αλλά νομίζω ότι το να ανησυχείς με εμμονή για την υποτροπή είναι αντιπαραγωγικό. Αντί να μηρυκάζεστε για το παρελθόν, είναι καλύτερα να γεμίζετε τις μέρες σας με νέα λαμπερά χόμπι και πάθη. Παρά όλα αυτά, εύρεση σκοπού στη ζωή σου τόσο βοηθά στην ανάρρωση και αποτρέπει τον εθισμό αρχικά. Το ατελείωτο κενό της ύπαρξης σε ανάκαμψη αντί ανακτηθεί μπορεί να εμποδίσει κάποιον να προχωρήσει και πραγματικά ζουν. Ο καθορισμός της ταυτότητάς μου με βάση τη διατροφική μου διαταραχή ή το ιστορικό μου στη χρήση οπιοειδών θα με εμπόδιζε να δω τον εαυτό μου ως οτιδήποτε άλλο, κάτι που με τη σειρά του θα με κρατούσε παγιδευμένο. Δεν είμαι τοξικομανής ή ανορεξικός. Είμαι συγγραφέας και μαθητής που αγαπά τις αρχαίες γλώσσες, τα παλιά βιβλία και την καλή μουσική. Δεν είστε «απλώς ένας εθισμένος», ανεξάρτητα από το πόσο επιζήμια μπορεί να είναι τα μοτίβα χρήσης σας αυτή τη στιγμή. Αντίθετα, είστε ένας πολύπλευρος άνθρωπος που τυχαίνει να παλεύει αυτήν τη στιγμή με τη χρήση ναρκωτικών.
Δεν νομίζω ότι το ατελείωτο αυτομαστίγωμα είναι μια παραγωγική ή υγιεινή χρήση του χρόνου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αντιτάσσομαι στον τρόπο με τον οποίο οι ομάδες 12 βημάτων επιμένουν στα μέλη να αναγνωρίζονται ως «εθισμένοι» για πάντα. Στην πραγματικότητα, η απέχθεια και η ντροπή συχνά οδηγούν τους ανθρώπους στην αναζήτηση άνεση στα ναρκωτικά, που έχει μεγαλύτερο κίνδυνο να γίνει ψυχαναγκαστικός. Η χρήση ναρκωτικών για να νιώθεις καλά σε καθημερινή βάση, σε αντίθεση με απλώς για ευχαρίστηση ή περιστασιακή απελευθέρωση, είναι πιο επικίνδυνο. Το να είσαι ευγενικός με τον εαυτό σου δεν είναι χίπικη ανοησία, είναι απαραίτητο να αποτρέψεις την επιστροφή σε ανθυγιεινά πρότυπα.
Οπότε αποκαλέστε τον εαυτό σας αναρρωμένο, ακόμα κι αν η ανάρρωσή σας δεν συμμορφώνεται με το δόγμα των 12 βημάτων. Να είστε περήφανοι για τη ζωή που έχετε φτιάξει για τον εαυτό σας. Σταματήστε να μετράτε μέρες νηφάλια και επικεντρωθείτε σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία – τη συνολική σας ευημερία.
