Τα ακαδημαϊκά κείμενα για την κατάσταση της μεταρρύθμισης της πολιτικής για τα ναρκωτικά αποτελούν τη ραχοκοκαλιά αυτού του τομέα: η εγκυρότητα των λύσεών μας προέρχεται από την τεκμηρίωση. Μαζί με τους λάτρεις της μείωσης της βλάβης, αυτή η γνώση εφαρμόζεται ή δημιουργείται στην πρώτη γραμμή – μια συμβιωτική σχέση μεταξύ αυτών που σκέφτονται και διδάσκουν, και εκείνων που αναλαμβάνουν δράση και κάνουν, είναι το κλειδί για την υποστήριξη της αλλαγής και του οραματισμού των μελλοντικών προκλήσεων.
Η βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα "Προς την πολιτική για τα ναρκωτικά δικαιοσύνη: μείωση της βλάβης, ανθρώπινα δικαιώματα και αλλαγή των πλαισίων της πολιτικής για τα ναρκωτικά» είναι ένας κριτικός προβληματισμός σχετικά με το τι έχει επιτύχει η μείωση της βλάβης και ορισμένα από τα εμπόδια που θα αντιμετωπίσει στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Κάνοντας έναν απολογισμό της κατάστασης της παγκόσμιας μείωσης της βλάβης, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της, οι συντάκτες Damon Barrett και Rick Lines συγκέντρωσαν κεφάλαια από απίστευτους ανθρώπους από όλο τον κόσμο που έχουν καταργήσει –πρακτικά και διανοητικά– το παγκόσμιο σύστημα απαγόρευσης των ναρκωτικών.
«Ειλικρινά, το βιβλίο ήταν εν μέρει για εμάς στην αρχή», είπε ο Lines στο TalkingDrugs. «Μας έδωσε την ευκαιρία να προσκαλέσουμε μερικούς πραγματικά εντυπωσιακούς ανθρώπους από όλο τον κόσμο να γράψουν για ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση της μεταρρύθμισης των ναρκωτικών. Ας ελπίσουμε ότι το τελικό αποτέλεσμα θα έχει πολύ ευρύτερο κοινό από εμάς τους δύο».
Ο Lines συνέχισε: «Νομίζω ότι θέλαμε κάτι για αυτούς που είναι «μέσα» και «έξω». Μερικά κεφάλαια που θα μπορούσαν να ενημερώσουν άτομα που δεν είναι εξοικειωμένα με την πολιτική για τα ναρκωτικά για το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή, αλλά και κεφάλαια που μπορούν να διδάξουν σε όσους από εμάς ήμασταν εδώ και λίγο καιρό κάτι νέο. Αυτό ίσχυε σίγουρα και με τους δυο μας».
Καταδικαστική κριτική της απαγόρευσης
«Καταδικάζοντας την παρανομία της ζήτησης και της προσφοράς μιας ουσίας, το κράτος, αντί να αναλαμβάνει την ευθύνη του να ρυθμίζει την αγορά για την προστασία της υγείας των ανθρώπων, ουσιαστικά θέτει τα θεμέλια των επιχειρήσεων που πρέπει να αναπτυχθούν και να διαχειρίζονται τα χειρότερα στοιχεία των κοινωνιών». το βιβλίο ξεκινά, δίνοντας τον τόνο για μια εις βάθος εξερεύνηση των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττονται υπό το πρόσχημα του ελέγχου των βλαβών από τα ναρκωτικά.
Από την εγκατάλειψη των ανθρώπων των Άνδεων μέχρι τα μοντέλα καταναγκαστικής «θεραπείας» ναρκωτικών σε όλη την Ασία, το βιβλίο υπογραμμίζει πώς τα ανθρώπινα δικαιώματα ανέκαθεν υστερούσαν στον τομέα της πολιτικής για τα ναρκωτικά. Οι καταστολές της χρήσης, των πωλήσεων και της παραγωγής ουσιών αποτελούν προτεραιότητα για τον έλεγχο των ναρκωτικών από την αρχή των σύγχρονων συστημάτων ελέγχου ναρκωτικών, με διαφορετικά επίπεδα της τιμωρίας. Όπως σχολίασε στο βιβλίο ο πρώην Πρόεδρος του Μεξικού Ερνέστο Ζεντίλο, η απαγόρευση «παραβιάζει τα συνταγματικά δικαιώματα, εμποδίζει τα άτομα να επιδιώξουν νόμιμα σχέδια ζωής, δημιουργεί μόνιμα ανισότητες και προκαλεί σοβαρές και μαζικές βλάβες στη ζωή και την υγεία των ατόμων».
Lines, Barrett, και πολλοί από τους συντελεστές του βιβλίου έχουν παρακολουθήσει στενά την αυξανόμενη αναγνώριση και εφαρμογή της μείωσης της βλάβης κατά τη επίπεδο ΟΗΕ; Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η πρόοδος στα ζητήματα της πολιτικής για τα ναρκωτικά υποχώρησε και ρέει διεθνώς, με ορισμένα έθνη να εντείνουν τους πολέμους ναρκωτικών, ενώ άλλα πειραματίστηκαν με την αποποινικοποίηση ή τη ρύθμιση.
Στον πυρήνα του, το βιβλίο ανιχνεύει τους διάφορους τρόπους με τους οποίους η επιτόπια πραγματικότητα της απαγόρευσης των ναρκωτικών συντρίβει την ψευδαίσθηση ότι η απαγόρευση σώζει ζωές και μειώνει τις βλάβες των ναρκωτικών. Σε αυτό το πλαίσιο, η μείωση της βλάβης δεν είναι πλέον μια «ριζική» προσέγγιση: είναι μια λογική προσέγγιση υιοθετείται όλο και περισσότερο παγκοσμίως.
Πραγματοποίηση της πολιτικής για τα ναρκωτικά της δικαιοσύνης
Οι συνεισφορές του βιβλίου επικεντρώνονται στην επίτευξη «δικαιοσύνης στην πολιτική για τα ναρκωτικά», που ερμηνεύεται από τους εκδότες ως προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μείωσης της βλάβης. Κάθε κεφάλαιο εμβαθύνει σε έναν συγκεκριμένο τομέα εντός του οποίου η μεταρρύθμιση μπορεί να προστατεύσει τα δικαιώματα των ατόμων που κάνουν χρήση ναρκωτικών.
Τα κεφάλαια της «Δικαιοσύνης της πολιτικής για τα ναρκωτικά» χωρίζονται σε πέντε θέματα:
- Ο εξελισσόμενος χώρος της πολιτικής για τα ναρκωτικά, και την επιτακτική ανάγκη να συμπεριληφθούν άλλοι παρόμοιοι αγώνες στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης της πολιτικής για τα ναρκωτικά. Αυτό περιλαμβάνει την αντιμετώπιση ζητημάτων κοινωνικής δικαιοσύνης παγκοσμίως, την αναγνώριση της ρατσιστικής αστυνόμευσης των νόμων για τα ναρκωτικά (ιδιαίτερα στον Παγκόσμιο Βορρά) και την αμφισβήτηση σαθρών προσεγγίσεων που παραμελούν τις ιστορικές αδικίες και άλλες μορφές σύγχρονης καταπίεσης.
- Παρακολούθηση προόδου διερευνά τα διδάγματα που αντλήθηκαν από άλλα προϊόντα και τις συνεχείς προσπάθειες μεταρρύθμισης της πολιτικής για τα ναρκωτικά.
- Μείωση της βλάβης στο μεταβαλλόμενο τοπίο προσπαθεί να απαντήσει σε μελλοντικά ερωτήματα σχετικά με το ρόλο της μείωσης της βλάβης σε έναν μετασχηματιζόμενο κόσμο μετά την απαγόρευση. Θα εξαφανιστεί εντελώς η ανάγκη για μείωση της βλάβης ή θα προκύψουν νέες βλάβες; Δημιουργεί η ψηφιακή σφαίρα μια σωτηρία για έργα μείωσης της βλάβης σε τιμωρητικά καθεστώτα που τιμωρούν αυστηρά τις σωματικές ενέργειες; Και πώς θα αποφύγουμε την παθολογία της χρήσης ναρκωτικών μη μετατρέποντας τους ανθρώπους που κάνουν χρήση ναρκωτικών από «εγκληματίες» σε «ασθενείς»;
- Αναδυόμενα ζητήματα δικαιωμάτων από την πλευρά της προσφοράς προσφέρει μια βαθιά ματιά στην Κολομβία, μια από τις χώρες που έχει επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος του βίαιου, στρατιωτικοποιημένου, ταξικού κόστους του πολέμου των ναρκωτικών λόγω του περιβάλλοντος παραγωγής κοκαΐνης.
- Υπολογισμός με το παρελθόν ολοκληρώνει το βιβλίο με μια διεθνή ανάλυση ενός όλο και πιο κατακερματισμένου παγκόσμιου συστήματος ελέγχου των ναρκωτικών και διερωτάται εάν οι μεταρρυθμίσεις σε εθνικό επίπεδο θα καταρρεύσουν τις διεθνείς συμβάσεις. Το τελευταίο κεφάλαιο ακονίζει το Ηνωμένο Βασίλειο: από τους πολέμους του οπίου μέχρι τους ηθικολογικούς φόβους των μειονοτήτων που διευθύνουν κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών, η χώρα χρησιμοποίησε τη ρητορική του «Πόλεμος κατά των Ναρκωτικών» για να οικοδομήσει έναν αναγνωρίσιμο εχθρό που μπορεί να κρατήσει το έθνος και τον λαό του ενωμένο. Το κόστος ήταν ένα πρωτοφανής αριθμός θανάτων που σχετίζονται με ναρκωτικά, και ένα κράτος θεωρείται θεσμικά, δομικά και συστημικά ρατσιστικά από διεθνείς φύλακες.
Κοιτάζοντας προς το μέλλον
Ρώτησα τη Lines και τον Barrett εάν η σταδιοδρομία τους στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης της πολιτικής για τα ναρκωτικά και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους έδινε ελπίδα για το μέλλον.
«Πολλά έχουν αλλάξει όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και τίποτα απολύτως. Έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο όσον αφορά τη θανατική ποινή, για παράδειγμα, αλλά αυτός ο πήχης είναι πολύ χαμηλός και ακόμα δεν το έχουμε καθαρίσει σωστά», είπε ο Barrett.
«Πολύ, πολύ περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από υπερβολική δόση και αυτό δεν είναι λιγότερο ζήτημα του δικαιώματος στη ζωή, ειδικά αν το δούμε μέσα από το πρίσμα της κρατικής παραμέλησης. Είναι σίγουρα δύσκολο αυτή τη στιγμή, αλλά κάθε ελπίδα βρίσκεται στην κοινότητα μείωσης της βλάβης και μεταρρύθμισης της πολιτικής για τα ναρκωτικά, η οποία είναι πάντα έμπνευση».
Η αξιολόγηση της αλλαγής της πολιτικής για τα ναρκωτικά σε παγκόσμιο επίπεδο είναι μια δύσκολη πρόκληση. Κάθε περιοχή και έθνος ανταποκρίνεται στα ζητήματα των ναρκωτικών με μοναδικούς τρόπους. Αυτό το βιβλίο χρησιμεύει ως μια στιγμή για να κάνουμε έναν απολογισμό του πόσο μακριά έχουμε φτάσει στην αναγνώριση της μείωσης της βλάβης, αλλά επίσης μας υπενθυμίζει ότι αυτό το ταξίδι αξιοπρέπειας, υπεράσπισης και δικαιοσύνης δεν θα τελειώσει ποτέ.
«Όταν ξεκινήσαμε να εργαζόμαστε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την πολιτική για τα ναρκωτικά στη Harm Reduction International το 2007, το κάναμε σε ένα πλαίσιο όπου τα ναρκωτικά είχαν αγνοηθεί στον χώρο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για δεκαετίες. Έτσι, όταν η κοινωνία των πολιτών ξεκίνησε τη συνεργατική συνηγορία σε αυτόν τον τομέα, ήταν κυρίως για να κατονομάσει και να απωθήσει καταχρηστικές πρακτικές και νόμους που ήταν βαθιά εδραιωμένοι», πρόσθεσε ο Lines.
«Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μια δυναμική έννοια, επομένως είναι σημαντικό οι προσπάθειές μας να προσβλέπουν επίσης, για να διασφαλίσουμε ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν μέρος της εξελισσόμενης πολιτικής και πολιτικού χώρου από την αρχή».
