Gdy Kolumbia zmierza ku pokojowi, rolnicy i plantacje koki mogą odegrać zasadniczą rolę w dążeniu kraju do zrównoważonego rozwoju i integracji. Nowy raport opublikowany przez Open Society Foundations, Uprzemysłowienie koki: droga do innowacji, rozwoju i pokoju w Kolumbii, bada potencjał, jaki oferuje roślina koki.
Od tysięcy lat, roślina koki (Erythroxylum spp.) uważana jest za świętą uprawę w regionie andyjskim. Był używany przez rdzennych mieszkańców jako pożywienie, lekarstwo, a nawet jako waluta. I odwrotnie, używanie najsłynniejszej pochodnej koki, kokainy, jest stosunkowo nowym zjawiskiem, które w dużej mierze odbiega od tradycyjnego wykorzystania tej rośliny.
Międzynarodowa krucjata przeciwko marihuanie, opium i koce, która rozpoczęła się w latach 20th wieku, miał duży wpływ na podejście Kolumbii do rośliny i jej pochodnych. W 1961 r. ONZ uchwaliła Jednolitą konwencję o środkach odurzających, która wymagała od państw „egzekwowania wyrywania wszystkich krzewów koki, które rosną dziko […], niszczenia krzewów koki, jeśli są uprawiane nielegalnie”. Dokument stwierdza również, że „żucie liści koki musi zostać zniesione w ciągu dwudziestu pięciu lat”.
Po ratyfikacji tej konwencji nastąpiło systematyczne wypalanie upraw i opryski z powietrza plantacji koki, co przysporzyło rolnikom i lokalnym społecznościom niezliczonych problemów. Ta ostatnia praktyka jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ rozprasza chemikalia do gleby i zasobów wodnych, zatruwając żywność, wodę i zwierzęta.
W latach 1990. i na początku XXI wieku konstytucja Kolumbii i liczne orzeczenia sądowe uznawały, że ludność tubylcza ma prawo do zrównoważonego, zdrowego środowiska i udziału w decyzjach wpływających na ich codzienne samopoczucie. Dzięki temu uznaniu kilka społeczności odzyskało zaufanie do praktykowania tradycji uprawy koki. Niemniej jednak krajowy organ ds. żywności i leków INVIMA, wbrew wielu orzeczeniom sądów i państw, odmawia wydawania certyfikatów produktom z koki i wydaje ostrzeżenia przed ich stosowaniem. Uniemożliwia to lokalnym rolnikom udostępnianie swoich produktów supermarketom i aptekom.
Inne kraje Ameryki Łacińskiej produkujące kokę, w tym Peru i Boliwia, uznały znaczenie przemodelowania swojego podejścia do plantacji koki i ułatwienia legalnym przedsiębiorstwom produkcji wyrobów z koki. Peruwiańskie Narodowe Towarzystwo Koki i Boliwijskie Wiceministerstwo Liści Koki to dwa przykłady projektów uprzemysłowienia koki, które zapewniają zrównoważone i dochodowe środki utrzymania rolnikom koki, wytwarzając łącznie ponad 150 produktów.
Ponieważ Kolumbia stara się utrzymać stabilność na podstawie kruchego porozumienia pokojowego, uregulowanie handlu koką może przynieść temu krajowi ogromne korzyści. Przestawiając uprawę koki na legalne, dochodowe i konkurencyjne produkty, rolnicy mogą zyskać siłę ekonomiczną i umocnić swoją tożsamość i relacje z władzami lokalnymi. Przy rosnącej politycznej woli uznania tradycyjnych i korzystnych właściwości rośliny koki uprzemysłowienie upraw może być zrównoważonym podejściem do poprawy integracji gospodarczej i wzrostu. Ponadto zwalczyłoby to stygmatyzację rośliny koki i potwierdziłoby, że jest ona jednym z najcenniejszych aktywów Kolumbii.
Ponieważ Kolumbia nadal doświadcza zmian społecznych i politycznych, dalsza legitymizacja plantacji koki pomogłaby poprawić integrację i zrównoważony rozwój dla wszystkich – zwłaszcza społeczności tubylczych.
Przeczytaj nowy raport Fundacji Społeczeństwa Otwartego: Uprzemysłowienie koki: droga do innowacji, rozwoju i pokoju w Kolumbii
*Karen Mamo ma tytuł magistra w zakresie rozwiązywania konfliktów i bezpieczeństwa w basenie Morza Śródziemnego oraz żywo interesuje się reformą polityki narkotykowej.
