Chciałbym móc powiedzieć, że był to ekscytujący czas na pracę w dziedzinie narkotyków, ale niestety, gdy porównamy to z postępami reform na arenie międzynarodowej, krajobraz krajowej polityki narkotykowej jest zarówno skandalem, jak i tragedią.
W 2014 roku miało miejsce blisko 1,000 zgonów związanych z heroiną i/lub morfiną, co stanowi ok. 64 procent więcej niż dwa lata temui najwyższą liczbę od początku prowadzenia rejestrów. Jednak politycy nadal mówią, że nasza „polityka narkotykowa działa, spożycie narkotyków spada”, świadomie przymykając oczy na te haniebne liczby. Media wychwytują te trendy, ale ogólnie nie potępiają polityki rządu za jej oczywiste wady, podkreślając lekceważenie życia tych, którzy należą do najbardziej bezbronnych w naszym społeczeństwie.
W Release jest dla nas jasne, że wraz ze wzrostem liczby zgonów dziedzina leczenia staje się coraz bardziej upolityczniona — a w niektórych przypadkach bardziej represyjna w stosunku do osób zażywających narkotyki — i kiedy nadal niepotrzebnie kryminalizujemy dziesiątki tysięcy ludzi każdego roku, wtedy nasze polityka narkotykowa zawodzi.
Mówię „niepotrzebnie”, ponieważ tak właśnie stwierdzili przedstawiciele Ministerstwa Spraw Wewnętrznych we własnym raporcie z 2014 roku Narkotyki: międzynarodowe komparatory, w którym stwierdzono, że nie ma związku między „surowością egzekwowania przepisów przeciwko posiadaniu narkotyków w danym kraju a poziomem zażywania narkotyków w tym kraju”. W dniu publikacji gazety odbyła się debata parlamentarna na temat ustawy o nadużywaniu narkotyków z 1971 r., zorganizowana przez posłankę Caroline Lucas i wspierana przez szereg organizacji pozarządowych, w tym Release. Uczestniczyło w nim około 20 posłów, śmieszny ułamek z ogólnej liczby 650 posłów. Demonstracja pogardy dla tych, którzy są najbardziej poszkodowani przez nasze prawa antynarkotykowe? Być może.
I kiedy ludzie umierają, chorują lub lądują w więzieniu, słyszymy, że polityka działa, a rząd interesuje się debatą tylko wtedy, gdy chce wyglądać na twardziela w sprawie narkotyków. Ale wiemy, że nie jest ciężko z narkotykami, ale z ludźmi, którzy powinni być traktowani z godnością i szacunkiem, niezależnie od tego, czy używają problemowo, czy rekreacyjnie. Wiemy, że kryminalizacja może odsunąć ludzi od usług, które zmniejszają szkody, i wiemy, że młodzi ludzie są bardziej zagrożeni z powodu słabej edukacji i porad dotyczących narkotyków, nieodpowiednich działań w zakresie redukcji szkód, w tym braku programów testowania narkotyków, a także dlatego, że karalność może mieć katastrofalne skutki dla przyszłych możliwości zatrudnienia i edukacji.
Wszystko to po co właściwie? Bo prawo karne ma działanie odstraszające? Cóż, nawet Home Office wie, że to nieprawda.
W 2016 r. Wielka Brytania będzie miała nową strategię antynarkotykową, a państwa członkowskie ONZ zbiorą się w Nowym Jorku, aby omówić międzynarodowe ramy kontroli narkotyków. Inne kraje badają alternatywną dla Wielkiej Brytanii politykę, która przyniesie znacznie lepsze wyniki zdrowotne i społeczne – na przykład wiele z tych krajów, które zakończyły kryminalizację osób używających narkotyków, nie ma takiego poziomu zgonów związanych z narkotykami, jak my. Będziemy nadal walczyć o prawa osób zażywających narkotyki i forsować debatę.
A tym, którzy stoją na czele tego problemu, ludziom, z którymi pracujemy, tym, którzy uzyskują dostęp do naszych usług i tym, którzy uczestniczą w naszych kampaniach, mogę tylko powiedzieć, że słuchanie waszych historii jest pokorne i druzgocące, gdy widzimy pełny wpływ tego okropnego środowiska politycznego na wasze życie. Zrobimy wszystko, co w naszej mocy, aby złagodzić szkody wynikające z upolitycznionych przepisów antynarkotykowych i pracować nad osiągnięciem polityki opartej na dowodach, która zapewni lepsze wyniki dla wszystkich.
