Rodrigo Duterte, nowy prezydent elekt Filipin, trafia na pierwsze strony gazet z wezwaniami do samoobrony zabijania przestępców narkotykowych, a także przywrócenie kary śmierci.
Na początku tego miesiąca Duterte – znany jako „Punisher” – powiedziano społeczeństwu jak zareagować, gdy napotkają przestępcę narkotykowego, mówiąc: „proszę śmiało dzwonić do nas, na policję, lub zrób to sam, jeśli masz broń – masz moje wsparcie”.
Proponowane przez niego represje i ostra retoryka siłacza z pewnością będą miały poważne konsekwencje, gdy obejmie urząd 30 czerwca, zwłaszcza jeśli uda mu się przywrócić karę śmierci. Jednak w globalnym krajobrazie polityki narkotykowej Duterte nie jest sam ze swoim podejściem do narkotyków.
Oto pięć krajów z najbardziej represyjną polityką narkotykową:
Chiny
Szacuje się, że w Chinach wykonano więcej egzekucji na przestępcach narkotykowych niż w jakimkolwiek innym kraju co najmniej 600 egzekucji przestępstw narkotykowych w 2014 r. Prawdziwa liczba może być jednak wyższa, ponieważ dane dotyczące kary śmierci są uważane za tajemnicę państwową, a publiczne oświadczenia na temat polityki narkotykowej są rzadkie.
Shen Tingting, obrońca praw człowieka z Pekinu opisane jak ludzie, którzy używają narkotyków, są często przetrzymywani latami bez procesu i znoszą „publiczne upokorzenia, wykluczenie społeczne i nieodpowiednie traktowanie”.
W 2015 roku prezydent Xi Jinping potępił przestępstwa narkotykowe jako zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, obiecując nieubłagana wojna przeciwko narkotykom bez „odpoczynku aż do zamiatania zwycięstwa”. Od tego czasu najwyższy sąd w Chinach ma wzmożony kary za przestępstwa związane z narkotykami. Na przykład osobie grozi teraz kara śmierci za posiadanie 500 gramów ketaminy – chociaż wcześniej minimalna kara za taką karę wynosiła jeden kilogram.
Indonezja
Od czasu inauguracji Joko Widodo jako prezydenta pod koniec 2014 roku, liczba egzekucji przestępców narkotykowych w Indonezji wzrosła, według raportu Redukcja szkód na arenie międzynarodowej. W przemówieniu telewizyjnym, dwa miesiące po zdobyciu władzy, Widodo odmówił ułaskawienia przestępców narkotykowych w celi śmierci i zapewnił że „to przestępstwo [handlu narkotykami] nie gwarantuje przebaczenia”.
W 2015 roku rządowa agencja antynarkotykowa opublikowała dane z badania, z którego wynika, że każdego dnia w Indonezji dochodzi do 33 zgonów związanych z narkotykami, chociaż międzynarodowi eksperci zakwestionowali ważność metodologii badania. Niezależnie od tego Widodo wykorzystał wyniki badania, aby uzasadnić reakcje karne na to, co opisał jako „nagły wypadek narkotykowy”. W latach 2012-2014 stracono dwie osoby za przestępstwa narkotykowe, a 14 w 2015 roku.
Reuters tak zgłaszane że Indonezja dokona egzekucji na 16 więźniach w lipcu 2016 r. i na kolejnych 30 w 2017 r. Chociaż tożsamość i przekonania wszystkich więźniów nie zostały potwierdzone, rzecznik prokuratora generalnego bronił egzekucji, ponieważ „ratują one nasze przyszłe pokolenia [od] pogotowie narkotykowe".
Wysoki wskaźnik używania opiatów wśród Irańczyków można przypisać powszechności maku lekarskiego w sąsiednim Afganistanie (Źródło: Wikimedia)
Iran
Iran jest jednym z najbardziej płodnych egzekutorów na świecie. W latach 2012-2014 rząd dokonał egzekucji 1,137 osób za przestępstwa narkotykowe, co stanowi ponad 50 proc. osób straconych w tym okresie. Władze racjonalizują takie działania, wskazując na wysokie wskaźniki zażywania narkotyków w kraju.
ONZ World Drug Report 2011 wskazało, że Iran ma drugi najwyższy wskaźnik zażywania opiatów na świecie, z ponad dwoma procentami dorosłej populacji (w wieku 15-64 lata) zgłaszającymi używanie w ciągu ostatniego roku. Częściowo można to przypisać 936-kilometrowej granicy Iranu z Afganistanem, największym na świecie producentem opium, oraz faktem, że Iran jest głównym szlakiem przemytników przewożących opium do UE.
UE została finansuje irański program antynarkotykowy, a tym samym pomoc w finansowaniu egzekucji przestępców narkotykowych. Wdrażanie kary śmierci za przestępstwa narkotykowe stało się tak powszechne, że niezależne raporty, że we wsi Sistan są tylko kobiety i dzieci; każdy mężczyzna został stracony za przestępstwa narkotykowe.
In wywiad z włoską gazetą, Corriere Della Sera, Hassan Rouhani – prezydent Iranu – uzasadniał kontynuację kary śmierci: „Gdybyśmy znieśli karę śmierci, zwiększylibyśmy [afgański] handel narkotykami aż do krajów europejskich, a to byłoby dla was niebezpieczne”.
Arabia Saudyjska
W Arabii Saudyjskiej wzrosła liczba egzekucji za przestępstwa związane z narkotykami dramatycznie wzrosła w ciągu ostatnich trzech lat; W 22 r. stracono 2012 osoby za narkotyki, a w 41 r. na 2014. W okresie od stycznia do czerwca 2015 r. władze saudyjskie dokonał egzekucji na 47 osobach za przestępstwa narkotykowe bez użycia przemocy.
Reżim Arabii Saudyjskiej wykorzystuje prawo szariatu, aby uzasadnić swoje surowe kary za przestępstwa narkotykowe, chociaż takie przestępstwa – i kary za ich popełnienie – nie są zdefiniowane w orzecznictwie islamskim. Władze saudyjskie wykorzystują tę okoliczność prawną, zdefiniowaną jako ta'zir, do wydawania uznaniowych – i często śmiertelnych – wyroków w sprawie przestępstw narkotykowych.
Singapur
Od 2003 r. Singapur ograniczył wykonywanie kary śmierci za przestępstwa narkotykowe i tak się stało wykazał się łagodnością wobec osób, które byłyby w stanie udowodnić, że były po prostu kurierami narkotyków. Niemniej jednak, obowiązkowa kara śmierci utrzymuje się i dotyczy posiadania wymaganej ilości narkotyków, takiej jak 500 gramów konopi indyjskich lub 15 gramów heroiny, co jest uważane za handel narkotykami. Posiadanie narkotyków jest domniemane, jeśli ktoś posiada klucze do nieruchomości lub pojazdu, w którym znaleziono narkotyki.
Na specjalnej sesji ONZ poświęconej narkotykom w kwietniu 2016 r. delegacja z Singapuru odrzuciła wezwania do stopniowej reformy prawa antynarkotykowego; "Dla nas wybór jest jasny", – stwierdził minister spraw wewnętrznych i prawa, K. Shanmugam, „Chcemy Singapuru wolnego od narkotyków, a nie Singapuru tolerującego narkotyki”.
