W kontekście renesansu psychodelicznego rozwinęła się znaczna część badań medycznych badających, w jaki sposób rośliny psychoaktywne mogą pomóc złagodzić problemy zdrowia psychicznego takie jak stany lękowe i depresja. Poza zastosowaniami klinicznymi, w badaniach sprawdzano wpływ substancji psychodelicznych na: pokonać podziały kulturowe i polityczne or zmienić zachowania środowiskowe ludzi. W związku z tym nastąpił gwałtowny wzrost zainteresowania Zachodu wykorzystaniem korzyści płynących z psychedelików, szczególnie ze strony przemysłu farmaceutycznego, który stara się standaryzować, skalować i patentować te substancje.
Ponieważ Zachód przoduje w zakresie preferowanych modeli dostępu do psychedelików, podróż ta będzie usłana konfliktami, wykorzystaniem siły i negocjacjami. Zdominowany przez Zachód przemysł psychedeliczny oznacza, że rodzime, niebiomedyczne i nie-białe sposoby bycia, wiedzy i działania są kwestionowane, przywłaszczane lub wręcz odrzucane.
Dlatego chcę skorzystać z okazji, aby przedstawić tarcia środowiskowe, intelektualne i społeczne, które pojawiają się, gdy psychedeliki ulegają globalizacji i farmaceutyzacji.
- W obliczu problemów środowiskowych
Po pierwsze, naukowcy i aktywiści wskazali, że nadmierne zbiory roślin psychoaktywnych, ze względu na ich rosnące zapotrzebowanie, poważnie nadwyrężają te zasoby naturalne. Chociaż globalizacja substancji psychedelicznych wciąż postępuje, miejscowi uczeni już to wskazują pejotl jest niepokojąco rzadki na swoich rodzimych terytoriach. Podobnie inni badacze ostrzegali, że wyczerpywanie się ayahuasca zasoby mogą stanowić istotne zagrożenie dla już zagrożonego ekosystemu Amazonii.
Z ibogaaktywiści zaczynają analizować, w jaki sposób wylesianie i nadmierne zbiory utrudniają przetrwanie krzewu w Gabonie. Poza tym, ile wydobywa się z natury, w jaki sposób rośliny zawierające psychodeliki są zbierane – szczególnie praktyka wyrywania roślin uniemożliwiających ich ponowne odrośnięcie – pogarsza sytuację. Wyczerpujące wymagania farmaceutyzacji psychedelików będą zachęcać do wydobywczych i niezrównoważonych praktyk, które całkowicie lekceważą zdolności regeneracyjne roślin.
Praktyka ta jest zgodna ze współczesną nauką Zachodu, dotyczącą postrzegania przede wszystkim bytów innych niż ludzkie, w tym przede wszystkim środowiska jako zasoby umożliwiające spełnienie ludzkich potrzeb. Rośliny psychoaktywne nie są już wyłącznie roślinami: przekształcają się w obiekty leczenia i zysku.
Taka ekstrakcyjna perspektywa jest nie tylko problematyczna ekologicznie, ale jest sprzeczna z podejściem opracowanym przez społeczności tubylcze, które tradycyjnie były opiekunami naturalnie występujących psychedelików. Społeczności tubylcze używające psychodelików nie tylko odrzucają pogląd na naturę jako na zasób, który można wydobyć, ale mają tendencję do popierają symbiotyczną relację ze swoim środowiskiem, krzewić etos troski o nie-ludzi i podkreślać związek z ziemiami przodków.
Niezrównoważone praktyki zbioru roślin psychodelicznych szkodzą zarówno lokalnym, jak i szerszym ekologiom. To naprawdę dziwne, że konsumenci jednocześnie popierali używanie psychodelików jako narzędzia połączyć się z naturą, a jednocześnie wspierać taki przemysł wydobywczy, który aktywnie zagraża jego istnieniu.
- Wnoszenie rodzimej wiedzy do laboratorium
Rośliny psychoaktywne nie tylko są ekstrahowane z ich rodzimej gleby w wyniku ich farmaceutyzacji, ale są również przenoszone na arenę nowej wiedzy. Aby skuteczność substancji psychedelicznych została uznana za legalną na światowym rynku farmaceutycznym, należy ją ocenić w drodze randomizowanych badań kontrolowanych (RCT), które stanowią złoty standard dowodów biomedycznych na Zachodzie. To nieuchronnie generuje sprzeczności.
Szamani często argumentują, że uzdrawiająca nie jest sama ayahuaska, ale raczej jej działanie całą ceremonię rytualną: lek, jego specyficzne przygotowanie, samo doświadczenie, interakcje między uczestnikami i integracja po doświadczeniu. Ta wizja zaprzecza poglądowi, że cząsteczka znajdująca się w ayahuasce jest jedynym aktywnym składnikiem.
Dla kontrastu RCT dołożyć wszelkich starań, aby wyeliminować (lub przynajmniej złagodzić) czynniki zewnętrzne. Chcą mieć pewność, że zaobserwowane efekty można będzie z całą pewnością przypisać samej substancji psychodelicznej. Z jednej strony społeczności tubylcze tworzą przestrzeń dla skomplikowanych interakcji między czynnikami biochemicznymi i niebiochemicznymi, z których niektóre są trudniejsze do określenia ilościowego niż inne. Z drugiej strony, zachodnie podejście biomedyczne woli eliminować inne zmienne, aby zamiast tego skupić się na molekularnym składniku złożonego równania psychedelicznego.
Podobnie interpretacja zdarzeń klinicznych podczas badań również jest przedmiotem konfliktów. Na przykład społeczności tubylcze używające psychedelików uważają, że wymioty po ayahuasce stanowią formę oczyszczenie (znany jako „purga”, co oznacza oczyszczenie). Jednakże studia psychodeliczne podali uczestnikom leki przeciwwymiotne lub odrzucili dane osób, które wymiotowały, sądząc, że zagrozi to wynikom. Chociaż wymioty są uważane za nieodłączną część rytuału ayahuaski, odrzuca się je jako niepożądany efekt uboczny, który należy wyeliminować w sferze biomedycznej, co stanowi dalsze świadectwo podstawowych tarć, które pojawiają się podczas prób medykalizacji doznań psychedelicznych.
- Uwzględnianie różnic rasowych
I wreszcie, choć farmaceutyzacja może oznaczać, że substancje psychoaktywne staną się dostępne dla większej liczby osób, powinniśmy podkreślić, że osoby rasy innej niż biała i mniej uprzywilejowane wydają się być wykluczone z tych nowych rynków. Konsekwentnie obserwujemy niedostateczną reprezentację osób kolorowych w zachodnich badaniach psychedelicznych. Tylko w badaniach psychodelicznych przeprowadzonych w latach 2000-2017 2.2% uczestników było rasy czarnej w porównaniu z osobami rasy białej niebędącymi Latynosami, którzy stanowili 82.5% uczestników. Ta rozbieżność może wynikać z błędu autoselekcji, w przypadku którego o udział zgłaszają się osoby już zainteresowane (i uzyskujące dostęp) do informacji na temat psychedelików, lub dlatego, że osoby z niższych warstw społeczno-ekonomicznych nie mogą wziąć wolnego w pracy. Są też obawy dyskryminacja i możliwa kryminalizacja w obliczu zażywania narkotyków. Podobne bariery utrudniają dostęp do terapii psychodelicznych. Dlatego te społeczności są wyłączone z uzdrawiającego potencjału oferowanego przez psychedeliki, bez wspólnych wysiłków, aby uwzględnić je w danych wykorzystywanych do zdefiniowania przyszłości regulacji i dostępu do psychedelików. Jest to szczególnie godne ubolewania, biorąc pod uwagę, że mniejszości etniczne prawdopodobnie najbardziej skorzystałyby na terapii opartej na psychedelikach trauma na tle rasowym.
Pomimo rzekomo wzmagającego uczucia wspólnoty, wydaje się, że rzeczywistość psychedelików jest znacznie bardziej ekskluzywna i rasistowska. Na razie wydaje się, że rozwój ważnych doznań psychedelicznych jest zarezerwowany głównie dla stosunkowo uprzywilejowanych białych osób.
Wytyczając drogę naprzód
Ważne jest wczesne myślenie o wyzwaniach i barierach, jakie może stworzyć globalizacja i farmaceutyzacja psychedelików; pozwala nam zrozumieć, jakie są podstawowe konflikty w branży. Mówiąc dokładniej, wydaje się, że dominująca dynamika antropocentryczna pod przewodnictwem Zachodu kształtuje przyszłość, która może być szkodliwa dla ludzi i nieludzi.
Powyższe obserwacje pokazują, że potrzeba wiele pracy, aby przyszłość psychedelików była bardziej sprawiedliwa dla środowiska, promowała bardziej sprawiedliwą wymianę wiedzy i naprawdę przynosiła korzyści wszystkim. Konieczne wydaje się zatem opracowanie solidnych ram prawnych regulujących praktyki zbioru roślin, uznawanie i ochrona bezcennej wiedzy specjalistycznej społeczności tubylczych oraz zwiększanie udziału osób rasy innej niż biała. Dopiero gdy te warunki zostaną spełnione, będziemy mogli zacząć uważać psychodeliki za propagatorów harmonii i połączeń, zamiast tylko udawać, że respektujemy te wartości.
