Władze indonezyjskie wysyłają mieszane sygnały w sprawie kary śmierci. Kraj wstrzymał się od głosu w sprawie rezolucji ONZ w sprawie jej zniesienia, a prezydent zasugerował zakończenie jej, ale niektórzy wysocy rangą politycy wzywają do zwiększenia liczby egzekucji na przestępcach narkotykowych.
19 grudnia 2016 roku Indonezja była jednym z 31 krajów, które wstrzymały się od głosowania nad rezolucją ONZ wzywającą do wprowadzenia moratorium na wykonywanie kary śmierci, Raporty Jakarta Post. ONZ przegłosowała rezolucję w sprawie zniesienia kary śmierci co dwa lata od 2008 r. Indonezja wstrzymała się od głosu w sprawie każdej takiej rezolucji od 2012 r.; wcześniej konsekwentnie głosowała przeciwko tym środkom.
Obrońcy praw człowieka, m.in Grupa robocza ds. praw człowieka, pochwalił wstrzymanie się rządu od głosu, podobnie jak Indonezja zbudował reputację jako płodny kat pokojowych przestępców narkotykowych pod rządami prezydenta Joko Widodo.
W latach 2010-2014, mimo wielu wyroków śmierci w Indonezji, nie przeprowadzono żadnych egzekucji. Zmieniło się to po objęciu urzędu przez Widodo w październiku 2014 r., Od tego czasu 18 osób zostało straconych – wszyscy za handel narkotykami.
Wielu straconych to obcokrajowcy, których rządy podjęły daremne wysiłki dyplomatyczne w celu złagodzenia wyroków ich obywateli. Co najmniej dwóch skazanych na karę śmierci, w tym jeden stracony w zeszłym roku, oskarżony stróż prawa tortur podczas ich przesłuchań.
Pomimo odnowienia przez Widodo kary śmierci, ostatnio zasugerował potencjalną reformę. W rozmowie z ABC News w listopadzie 2016 r. prezydent powiedział: „Jesteśmy bardzo otwarci na opcje. Nie wiem, kiedy, ale chcemy zmierzać w tym kierunku [zniesienia kary śmierci]”.
Podczas gdy uwagi Widodo sugerują, że w Indonezji może nastąpić postęp w zakresie praw człowieka, oświadczenia innych władz malują znacznie ciemniejszy obraz przyszłości polityki narkotykowej tego kraju.
Prokurator Generalny Muhammad Prasetyo stwierdził, na początku grudnia, że planowane są egzekucje „w najbliższej przyszłości” i że państwo będzie traktować priorytetowo osoby skazane za przestępstwa narkotykowe.
W grudniu Budi Waseso – szef Krajowej Agencji ds. Narkotyków (BNN) – powiedział członkom nowej regionalnej grupy zadaniowej ds. walki z narkotykami: „Nie wahaj się strzelać do handlarzy narkotyków, handlarzy narkotyków i użytkowników narkotyków. Wszyscy zamieszani w handel narkotykami powinni zostać surowo ukarani, w tym zdrajcy w ciele BNN”.
Z echem wezwań prezydenta Rodrigo Duterte do rzeź domniemanych przestępców narkotykowych na Filipinach uwagi Waseso sugerują, że może nastąpić uderzająca intensyfikacja podejścia Indonezyjczyków do polityki narkotykowej.
Indonezyjskie organizacje pozarządowe wielokrotnie wzywali rząd do oficjalnego zniesienia kary śmierci, wskazując na brak dowodów na jej rzekomy efekt odstraszający i argumentując, że przyczynia się ona do szkód społecznych.
Ardhany Suryadarma, kierownik ds. polityki projektu finansowanego przez UE, Asia Action on Harm Reduction, proklamowana: „Te egzekucje tylko pogłębiają stygmatyzację osób zażywających narkotyki, spychając ich do podziemia i oddalając od [interwencji redukcji szkód, które]… zapewniają jednostkom bezpieczeństwo i ograniczają epidemię HIV”.
Wydaje się, że kraj ten znalazł się na rozdrożu, a kolejny krok, jaki podejmie w sprawie kary śmierci, wyjaśni jego miejsce w regionie, który jest w tej sprawie coraz bardziej podzielony.
Na przykład wydaje się, że Malezja wprowadziła tajemnicę moratorium w sprawie kary śmierci za przestępstwa związane z narkotykami.
Z drugiej strony, ustała narzucona przez państwo przemoc prezydenta Duterte wobec osób rzekomo związanych z narkotykami zginęło co najmniej 6,000 osób na Filipinach od lipca 2016 r. Mimo międzynarodowe potępienie, jego rząd opowiada się za kontynuacją jego śmiercionośnej kampanii.
Istnieją wyraźnie sprzeczne ideologie między różnymi władzami w Indonezji i nie jest jasne, jaką drogę wybierze rząd. Kraj znajduje się obecnie na rozdrożu: czy Widodo dotrzyma słowa i będzie dążyć do przestrzegania rezolucji ONZ? Czy Indonezja powróci do tradycyjnego podejścia do egzekucji zleconych przez państwo? A może zacznie wprowadzać egzekucje pozasądowe, jak na Filipinach?
