Regulacje dotyczące konopi indyjskich na Jamajce to ważna kwestia, którą należy rozwiązać, biorąc pod uwagę historyczne i kulturowe powiązania tych krajów z narkotykiem. Wraz z przybyciem do połowie 19th Stulecie od indyjskich sług kontraktowych, Konopie indyjskie szybko dostosowały się do ówczesnych ruchów społecznych i politycznych, stając się w szczególności sakramentem społeczności rastafarian. W ramach szerszych międzynarodowych wysiłków na rzecz zakazu narkotyków na całym świecie, w połączeniu ze wsparciem białych elit jamajskich wymierzonych w nawyki klasy robotniczej, w 1913 roku konopie indyjskie zostały wpisane na listę substancji zakazanych na arenie międzynarodowej i w kraju.
Krótka historia kontroli konopi indyjskich na Jamajce
Rozpoczęta przez Nixona wojna z narkotykami jeszcze bardziej przyspieszyła przemoc i represje wokół handlu konopiami indyjskimi: podejście „sprzętowe”. kontrola narkotyków oznaczała ogromne inwestycje na Karaibach mające na celu wzmocnienie państwowych aparatów bezpieczeństwa. Zwiększyło to zdolność organów ścigania do aresztowania, tłumienia i monitorowania osób zaangażowanych w nielegalny przemysł konopi indyjskich.
Przełom wieków spowodował ponowne próby zreformowania statusu prawnego konopi indyjskich, takie jak utworzenie 2000 Rada Komisji Ganja którego celem było przeprowadzenie kompleksowego przeglądu zagadnień związanych z konopiami indyjskimi. Jednakże ze względu na brak woli politycznej na Jamajce – jak określono tę kwestię „za wcześnie w globalnej polityce ganji” — wysiłki reformatorskie zostały odłożone na półkę.
Połączenia dekryminalizacja małych ilości konopi przez Ustawa zmieniająca o narkotykach niebezpiecznych z 2015 r zapoczątkowało erę quasi-komercjalizacji, która umożliwiła jej uprawę „w celach terapeutycznych”. Rada Urzędu ds. Licencjonowania Konopi (CLA) został założony przyznanie licencji hodowcy. Jednak wiążą się one z rygorystycznymi, kosztownymi przepisami, takimi jak nadzór CCTV i indywidualne oznaczanie roślin. Pomimo nadzieję od byłego przewodniczącego CLA, Andre Gordona, że rozporządzenie będzie wspierać rodzimą uprawę konopi indyjskich i zapewni korzyści ekonomiczne rolnikom wiejskim, rzeczywistość była zupełnie inna. Ograniczenia dotyczące licencji oznaczały, że rolnikom brakowało kapitału, aby wejść na legalny rynek. Ponadto międzynarodowe kanadyjskie firmy produkujące konopie, takie jak Aphria i Canopy Growth kupiły lokalne firmy oraz licencje na uprawę na masową skalę, głównie na eksport.
Oczywiste jest, że naprawienie historycznej kryminalizacji zakładu nie przekłada się na sprawiedliwość dla tych, którzy od ponad stu lat są ofiarami prohibicjonistycznej policji. Nie rozwiązuje też problemów związanych z wyprzedzeniem państwa i lokalnych rolników przez międzynarodowych partnerów handlowych.
Musimy ustalić, w jaki sposób wdrożyć politykę narkotykową, która rozwiąże te problemy, uznając znaczenie narkotyku dla źródeł utrzymania i kultury Jamajki. Państwo musi przeciwstawić się presji ekonomicznej i kulturowej Zachodu, ustanawiając politykę dotyczącą konopi indyjskich, która odzwierciedla i wspiera tradycyjne używanie konopi oraz naprawia historyczne szkody. Dzieje się tak przede wszystkim poprzez wspieranie lokalnego rozwoju przemysłu, w tym rolników i ich społeczności.
Sprowadzenie rolników
Orzeczenie dotyczące konopi indyjskich z 2015 r. ma nie zostało dobrze przyjęte przez mieszkańców Jamajki, zwłaszcza tradycyjnych hodowców ganji. Nowelizacja ustawy o narkotykach niebezpiecznych oznacza, że lokalny rynek pozostaje zakazany, a jedynie zdekryminalizowane jest posiadanie.
Ze względu na zależność Jamajki od porządku międzynarodowego CLA ma trudności z podjęciem dalszych działań, tworząc napięcia z tradycyjnymi rolnikami na Jamajce, którzy są sfrustrowani brakiem legalnego rynku, na którym mogliby sprzedawać swoje produkty. Kanadyjskie firmy produkujące konopie indyjskie są teraz eksport konopi indyjskich z powrotem na Jamajkę i podcinanie rynku lokalnego. Ze względu na ograniczenia ekonomiczne i prawne, z jakimi borykają się lokalni rolnicy na Jamajce, nie mogą oni eksportować własnych produktów do Kanady. W związku z tym legalny rynek jest niedostępny, co zmusza Jamajczyków do polegania na nielegalnym handlu konopiami indyjskimi, co utrwala podział przestępczy między tymi, których stać na dostęp do legalnego rynku, a tymi, których nie stać.
Zachodnia polityka narzucająca regulacje międzynarodowe nie jest niczym nowym w obu Amerykach i na Karaibach. Kiedy polityka jest wdrażana bez odwoływania się do tej historii, dominują interesy Zachodu. Jako Vicki Hanson, członkini Międzynarodowe Konsorcjum ds. Polityki Narkotykowej, argumentuje „międzynarodowa kontrola narkotyków zmiany zostały po raz pierwszy wprowadzone i ustalone na przesłankach dyskryminacji i uprzedzeń wobec określonej kultury i ludzi na gruncie kolonialnym”.
Przerwanie cyklu wyzysku
Jak zatem przerwać to błędne koło? Dążenie do legalizacji może wydawać się idealne, ale w praktyce reforma prawa grozi utrwaleniem rasowego kapitalizmu i nierówności tworzonych przez gospodarkę światową, a nie niż wzmacnianie postępu naprawczej sprawiedliwości rasowej. Na Jamajce rząd podjął próbę poszerzenia rynku w celu włączenia tradycyjnych rolników. To zawiera obniżone opłaty, zasady planu płatności, oraz złagodzone wymogi bezpieczeństwa potrzebne w przypadku legalnych upraw.
Dodatkowo w trakcie przegląd Międzynarodowego Traktatu Narkotykowego w 2020 r., Jamajka otwarcie opowiadała się za dalszą reformą konopi indyjskich, stwierdzając: „obecna architektura międzynarodowej kontroli narkotyków nie pozwala na uwzględnienie realiów krajowych i wyjątkowych okoliczności, ale stanowi także sedno dyskusji na temat reform wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i praw człowieka, w szczególności wolności wyznania”. Jednak samo to nie wystarczy, ponieważ polityki wprowadzone w ramach reformy narkotykowej muszą budować nowy świat, a nie ograniczać się wyłącznie do szkód wyrządzonych przez obecny. Jeśli sprawiedliwość naprawcza nie będzie podstawą polityki antynarkotykowej, zamiast jej przeciwdziałać, ryzykujemy pogłębianie się dysproporcji rasowych.
Musimy także zadać sobie pytanie, dlaczego zachodnia polityka antynarkotykowa, która nie jest odpowiednia dla krajów o tradycyjnym lub miejscowym używaniu kontrolowanych narkotyków, jest narzucana społecznościom od dawna powiązanym z konopiami indyjskimi. Weźmy na przykład opłacalne zachodnie środki bezpieczeństwa, takie jak wymagane wdrożenie twarde ogrodzenia i kamery bezpieczeństwa, są konsekwentnie traktowane priorytetowo przed czynnikami korzystniejszymi dla lokalnych rolników, takimi jak znaczenie spójności społeczności i położenie geograficzne. Dlaczego politykę dotyczącą konopi indyjskich mierzy się „globalną polityką ganji”, skoro tym, którzy postrzegają narkotyk jako tradycyjny sakrament swoich przekonań, nie przysługuje głos?
Aby pójść do przodu w sposób kwestionujący hierarchie rasowe, musimy ponownie przemyśleć, w jaki sposób wdrażać politykę antynarkotykową: przejść od „czy” do „jak”. Musimy podjąć aktywny wysiłek, aby naprawić historyczne zło utrwalone przez wojnę z narkotykami, rozumiejąc przemoc rasowa i akumulacja kapitału które połączył światowy przemysł narkotykowy, oraz prawa i polityki, które to umożliwiły.
Musimy dopilnować, aby w ramach reformy konopi indyjskich na Jamajce tak było przejrzysty dostęp do wymogów dotyczących przejścia od nielegalnego do legalnego rynku dla wszystkich, przy jednoczesnym zapewnieniu, że przejście to zakończy się sukcesem i że reformy nie utrwalą szkód gospodarczych. Polityka musi wykraczać poza środki performatywne i zająć się historyczną nierównością rasową, która obecnie może zostać wzmocniona przez reformę narkotykową. Czyniąc to, głos i platforma prawna mogą zostać przyznane tym, którzy na to zasługują, i możemy zacząć likwidować rasistowską wojnę z narkotykami, która jest tak głęboko zakorzeniona w naszym społeczeństwie.
