Homoseksualiści, seks i narkotyki to w Rosji tabu. Pomimo tego, że zwykle nie porusza się tych tematów, chemsex nabiera tempa w społeczeństwie. – powiedział Maksim Malyshev, koordynator pracy socjalnej w Fundacji Andrieja Rylkowa Międzynarodowy AFEW o problemie chemseksu, podstawach redukcji szkód w Rosji i zdrowiu psychicznym osób uprawiających chemseks.
Jak rozpowszechniony jest chemsex w Rosji?
To trudne pytanie, ponieważ do tej pory nie przeprowadzono badań dotyczących rozpowszechnienia chemseksu w Rosji. Na podstawie osobistych obserwacji mogę stwierdzić, że istnieje i z czasem zyskuje na popularności. Po pierwsze, jest to trend globalny. Po drugie, narkotyki są łatwo dostępne w Rosji za pośrednictwem ciemnej sieci. Po trzecie, dyskryminacja i stygmatyzacja słabszych środowisk, w szczególności osób LGBT, prowadzi do rosnącej presji na członków społeczności, co powoduje, że są oni bardziej skłonni do izolacji i angażowania się w nowe destrukcyjne eksperymenty.
Czy chemsex to problem dużych miast, czy też istnieje w mniejszych miejscowościach?
Głównie jest to problem metropolii – Moskwy, Sankt Petersburga, może Jekaterynburga, Rostowa i Krasnodaru. Ważne jest, aby zrozumieć, że duże miasta są centrami społeczności gejowskiej. Geje z całego kraju przyjeżdżają do takich miast, bo jest im łatwiej, nie są tak napiętnowani, tam są większe możliwości i większa społeczność.
Dlaczego chemsex jest głównie problemem społeczności gejowskiej?
Oczywiście seks i narkotyki istnieją nie tylko w społeczności gejowskiej, ale także w społecznościach heteroseksualnych i transpłciowych. Ja jednak, podobnie jak wielu innych ekspertów w tej dziedzinie, trzymam się klasycznej koncepcji chemsexu i kojarzę go szczególnie ze społecznością gejowską. Na tę społeczność mają wpływ wszystkie czynniki, z którymi można powiązać chemsex. Mam na myśli stres mniejszościowy, stygmatyzację i osobliwości samoidentyfikacji (gdzie płeć jest ważnym elementem). W społecznościach transpłciowych są też narkotyki i seks, a dla wielu transpłciowych prostytutek narkotyki są sposobem na przetrwanie, reagowanie na problemy osobiste, depresję itp. To oczywiście tylko moja osobista opinia i nie mogę mówić za nich społeczności.
Jakie są główne problemy spowodowane przez chemsex?
Kluczowe są cztery zagadnienia: HIV i choroby przenoszone drogą płciową, zdrowie psychiczne, problem wyboru oraz przemoc i samotność.
Gdy ludzie uprawiają chemseks, ich aktywność seksualna nasila się, substancje podnoszą libido i wytrzymałość, co prowadzi do wzrostu liczby stosunków seksualnych i partnerów, a jednocześnie zmniejsza się ich zdolność do kontrolowania ważnych rzeczy. Ludzie nie używają prezerwatyw, ich seks staje się bardziej traumatyczny, próg wrażliwości jest obniżony, wzrasta poziom energii i agresji, co w sumie prowadzi do zwiększonego ryzyka zarażenia się wirusem HIV i innymi infekcjami.
Mówiąc o problemach ze zdrowiem psychicznym, należy wspomnieć, że po chemseksie ludzie czują się samotni i wyczerpani. W Rosji i Europie osoby uprawiające chemseks używają substancji, które mają negatywny wpływ na ich zdrowie psychiczne, przez co trudniej im zachować stabilność psychiczną. Uzależniają się, więc kiedy ludzie przestają brać narkotyki, zwykły seks wydaje im się nudny. Sytuację pogarsza represyjna polityka narkotykowa i strach ludzi przed ściągnięciem na siebie uwagi policji i przestępców, stając się celem szantażu.
Czy usługi redukcji szkód są dostępne dla osób uprawiających chemseks w Rosji?
Teraz w Rosji mamy tylko zaczątki takich usług. Na przykład Fundacja Andrieja Rylkowa, która została uznana za agenta zagranicznego, realizuje działania popularyzatorskie na imprezach techno dla gejów. Zajmujemy się dystrybucją prezerwatyw, lubrykantów i przeprowadzamy testy na obecność wirusa HIV. Poza tym organizujemy grupy samopomocowe dla osób dotkniętych chemseksem. Takie grupy spotykają się regularnie. Koncentrujemy również nasze wysiłki na zapewnieniu wsparcia psychologicznego osobom, które przeżyły chemsex. AFEW International naprawdę nam pomogło, wspierając projekt umożliwiający naszym pracownikom kontaktowym odwiedzanie wydarzeń techno. Nabyliśmy prezerwatywy i lubrykanty w ramach EFS dotacja. Ta dotacja dała duży impuls do rozwoju naszej działalności.
Znam inną rosyjską organizację, która otworzyła grupę NA dla członków społeczności gejowskiej. To na razie wszystkie dostępne usługi. Dlatego nasza fundacja wraz z organizacją pozarządową Parni Plus złożyła wspólny wniosek do Fundacji Eltona Johna AIDS na rozwój naszego projektu skierowanego do społeczności gejowskiej w kontekście chemseksu.
Jakie usługi Twoim zdaniem mają być rozwijane?
Teraz w środowisku gejowskim przeprowadzana jest ciekawa ankieta, podczas której członkowie społeczności opowiadają o swoich problemach, sposobach ich rozwiązania i dzielą się swoimi preferencjami. Miejmy nadzieję, że wkrótce zobaczymy jej efekty.
Jeśli chodzi o moją osobistą perspektywę, myślę, że zdecydowanie więcej wysiłków powinno być ukierunkowanych na tożsamość gejowską, aby ludzie mogli identyfikować się jako geje, aby mogli się otworzyć. Ważne jest, aby ludzie akceptowali siebie, wychodzili do rodziny i przyjaciół oraz budowali z nimi kontakt. Brak samoidentyfikacji jest istotnym powodem, dla którego ludzie angażują się w chemseks. Jednak w Rosji nie jest możliwe wdrożenie takich działań, ponieważ mieszczą się one w pojęciu propagandy gejowskiej.
Należy również położyć większy nacisk na usługi redukcji szkód. To, co możemy zrobić teraz – wyjazdy do saun i mieszkań w celu spotkania się z członkami społeczności – to za mało. Przydałby się program igieł i strzykawek. Jednak wielu organizatorów imprez boi się stosować takie środki, ponieważ mogą zwrócić na siebie uwagę policji.
Uważam też, że ważne jest otwieranie ośrodków rehabilitacyjnych dla osób, które przeżyły chemseks. Dziś nie ma już miejsc, do których moglibyśmy skierować tych ludzi! Nawet jeśli są gotowi zapłacić za usługi. Wszystkie odwyki skierowane są właśnie do osób zażywających narkotyki, gdzie nie ma tolerancji dla członków społeczności LGBT.
Czy jednak w takich okolicznościach jesteś w stanie stworzyć jakieś materiały drukowane lub online?
Tak, są rzeczy, którymi zajmują się aktywiści. Na przykład opublikowano komiks o chemseksie. Będzie dystrybuowany w klubach. Istnieje również anonimowa strona internetowa, na której członkowie społeczności LGBT mogą znaleźć informacje na temat redukcji szkód i resocjalizacji.
Jakie było twoje największe wrażenie ostatnio?
Był jeden przypadek, który nie tak dawno mnie zaskoczył. Był taki gość, który przyszedł do naszej fundacji ze swoją historią. Spotkane przez niego osoby zapraszały go na seks w parku po zażyciu mefedronu. Kiedy tam przyjechał, zobaczył, że jego nowi „przyjaciele” mają opaski i maczugę. Zabrali go w jakieś dziwne miejsce, gdzie leżały zwłoki. Facet był przestraszony i jakoś udało mu się uciec. Powiedział nam, że potem był gotów wezwać policję i złożyć skargę na tych mężczyzn. Ale wtedy za bardzo się bał. Bał się, że policja mu nie uwierzy, bał się, że zostanie aresztowany za używanie narkotyków, bał się, że straci pracę, zostanie zarejestrowany na policję i stanie się ofiarą żartów z powodu swojej orientacji seksualnej.
Mam ogromną nadzieję, że kiedyś ta sytuacja się zmieni. To, co robimy teraz, to krok w przyszłość.
Ten artykuł został pierwotnie opublikowany przez Międzynarodowy AFEW, sieć niezależnych organizacji lokalnych działających w krajach Europy Wschodniej i Azji Centralnej. Zobacz oryginalny artykuł tutaj i śledź AFEW dalej Facebook or Twitter.
